ตอนที่ 8 สุภาพบุรุษไร้โรค, ทุกอย่างเรียบร้อยดีกับฝ่าบาท: อนิเมะจีนวังหลวงแฟนตาซีที่คุณต้องห้ามพลาด!

เรื่องย่อ Everything is Fine with the Emperor ตอนที่ 8: ปริศนาโคมไฟและกระดาษเปล่า

บทนำ

ท่ามกลางความกังวลของเหล่าไท่เฟยและสหายต่างมิติอย่าง “ท่านพี่นางฟ้า” และ “หย่าฉี” หลิวหลิง ตัวเอกของเราผู้ยังไม่หายดีนัก กลับยืนหยัดที่จะเข้าร่วมการทดสอบคัดเลือกเข้าตำหนักบูรพาให้ได้ แม้ร่างกายจะยังอ่อนแอ แต่ความหวังที่จะได้ออกจากวังหลวงนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าจะยอมแพ้ “การออกจากวังคือความปรารถนาของพวกเจ้า ยิ่งเป็นความหวังของหลิวหลิง หลิวหลิงจะไม่เอาเรื่องนี้มาล้อเล่นง่ายๆ” เธอกล่าวอย่างหนักแน่น แต่เบื้องหลังความมุ่งมั่นนั้น มีความลับบางอย่างเกี่ยวกับสภาพร่างกายที่แท้จริงซ่อนอยู่ ซึ่งเธอพยายามปกปิดไม่ให้ใครรู้ แม้แต่ตอนที่หย่าฉีพยายามใช้เทคโนโลยีล้ำสมัยสแกนร่างกาย เธอก็แสร้งทำเป็นเวียนหัวเพื่อหลีกเลี่ยง

เนื้อเรื่อง: การทดสอบที่ไม่เหมือนใคร

การทดสอบภาควรรณกรรมที่ทุกคนคาดว่าจะจัดอย่างเป็นทางการในตำหนัก กลับกลายเป็นเทศกาลโคมไฟปริศนาอันตระการตา ณ สำนักศึกษาหลวง ผู้เข้าสอบซึ่งล้วนเป็นหัวกะทิ รวมถึงองค์ชายใหญ่และองค์ชายรอง ต่างต้องแย่งชิงกันเลือกโคมไฟเพื่อตอบคำถาม ชิงไหวชิงพริบและสะสมคะแนนภายใต้สายพระเนตรของฝ่าบาท

“โคมไฟเหล่านี้มีความยากง่ายต่างกันไป จากต่ำไปสูง ยิ่งสูงยิ่งยาก คะแนนก็ยิ่งสูงตาม” ผู้คุมสอบประกาศกติกา

ท่ามกลางการแข่งขันอันดุเดือด หลิวหลิงในฐานะ “องค์ชายสาม” กลับสร้างความประหลาดใจระลอกแล้วระลอกเล่า เริ่มจากการตอบคำถามข้อแรกเรื่องการจัดการภัยพิบัติด้วยเงินหนึ่งหมื่นตำลึงกับผู้ประสบภัยห้าแสนคน

“เงินหนึ่งหมื่นตำลึงนี้ ที่จะให้แก่ผู้ประสบภัยเป็นศูนย์” เธอตอบ ก่อนจะอธิบายเหตุผลว่า “การให้เงินแก่ผู้ประสบภัยช่วยได้แค่ชั่วคราว แต่แก้ปัญหาที่ต้นเหตุไม่ได้… อีกทั้งเมื่อเงินถูกแจกจ่ายออกไป พ่อค้าที่กักตุนเสบียงก็จะฉวยโอกาสขึ้นราคา… ให้ปลาเขากิน สู้สอนเขาจับปลาไม่ได้” เธอเสนอแนวทางแก้ปัญหาด้วยการใช้เงินทุนซื้อที่ดินให้ราษฎรทำกินแทน ซึ่งสร้างความพอใจให้ฝ่าบาทไม่น้อย

แต่จุดที่น่าตื่นตะลึงที่สุดคือในรอบสุดท้าย เมื่อเวลาใกล้หมด หลิวหลิงกลับเลือกโคมไฟที่ยากที่สุด ซึ่งมีคะแนนถึงสิบคะแนน และคำถามนั้นคือ “วิถีแห่งการเป็นกษัตริย์” แต่แทนที่จะเขียนคำตอบยาวเหยียด เธอกลับส่ง กระดาษเปล่า!

“เหตุใดจึงส่งกระดาษเปล่า?” เสียงผู้คุมสอบถามอย่างเคร่งขรึม “หากเป็นเพราะเวลาไม่พอ เตรียมจะใช้เล่ห์เหลี่ยมตบตาเอาตัวรอดล่ะก็ เจ้ารู้หรือไม่ โทษฐานหลอกลวงเบื้องสูงคืออะไร!”

หลิวหลิงคุกเข่าลงเบื้องหน้าพระพักตร์ฝ่าบาท ตอบอย่างใจเย็น “ทูลเสด็จพ่อ ความว่างเปล่านี้ คือวิถีแห่งการเป็นกษัตริย์ของข้าพ่ะย่ะค่ะ”

เธออธิบายต่อ “ลูกมีความเห็นอันต่ำต้อยว่า ผู้เป็นกษัตริย์ พึงตั้งจิตเพื่อฟ้าดิน พึงตั้งชีวิตเพื่อปวงประชา ควรละทิ้งความคิดของคนรุ่นก่อน เริ่มต้นจากจิตใจของตนเอง ไม่ลำเอียง ไม่เอนเอียง ไม่เยิ่นเย้อ ไม่แตกประเด็น ดุจดังกระดาษขาว… ผู้เป็นกษัตริย์ จิตใจควรกว้างขวางดั่งทะเลและท้องฟ้า รองรับได้ร้อยสายธาร สามารถรองรับน้ำหมึกหนึ่งหยดได้ ย่อมสามารถบรรจุได้ทั้งจักรวาล กระดาษขาวเพียงแผ่นเดียว ต่อให้เขียนจนเต็ม จะสามารถบรรยายความในใจได้สักหนึ่งหรือสองส่วนได้อย่างไร ดังนั้น วิถีแห่งการเป็นกษัตริย์ของลูก หลิวหลิง ทุกถ้อยคำล้วนออกมาจากใจจริงพ่ะย่ะค่ะ”

สิ้นคำตอบ เสียงพระสรวลอันดังลั่นของฝ่าบาทก็ดังก้องไปทั่วบริเวณ “ฮ่าๆๆๆๆๆ! ผู้เข้าสอบหลิวหลิง ได้คะแนน!”

ขณะเดียวกัน กลุ่มของท่านพี่นางฟ้าที่คอยให้กำลังใจอยู่ด้านนอก ก็ประสบปัญหาในการใช้ “เกราะป้องกัน” ออกนอกวัง และไม่สามารถสัมผัสถึงพลังงานลึกลับที่เรียกว่า “หลิงสือ” ได้ สร้างความกังวลใจให้พวกเขาเพิ่มขึ้นไปอีก

สรุป

หลิวหลิงสามารถผ่านการทดสอบรอบแรกไปได้อย่างงดงามด้วยปฏิภาณไหวพริบและการตีความที่ลึกซึ้งเหนือความคาดหมาย การตอบคำถามด้วยกระดาษเปล่าไม่เพียงแสดงถึงความกล้า แต่ยังสะท้อนปรัชญาการปกครองที่น่าสนใจ จนสามารถเอาชนะใจฝ่าบาทได้สำเร็จ อย่างไรก็ตาม ปัญหาสุขภาพที่เธอปิดบัง และปริศนาของ “หลิงสือ” ที่เหล่าสหายต่างมิติสัมผัสไม่ได้ ยังคงเป็นเงื่อนงำที่ต้องติดตามต่อไปในตอนหน้า

ตัวละครเด่นในตอนนี้

• หลิวหลิง (องค์ชายสาม): ตัวเอกผู้ชาญฉลาด มีไหวพริบ กล้าคิดต่าง แต่ซ่อนความลับเรื่องสุขภาพ
• ฝ่าบาท: ผู้ปกครองที่สุขุม มองการณ์ไกล และชื่นชมคนมีความสามารถที่แท้จริง
• ท่านพี่นางฟ้า และ หย่าฉี: สหายต่างมิติผู้คอยช่วยเหลือและเป็นห่วงหลิวหลิง
• องค์ชายใหญ่ และ องค์ชายรอง: คู่แข่งในการทดสอบ
• ไท่เฟย: ผู้ใหญ่ที่คอยเป็นห่วงสุขภาพของหลิวหลิง

ข้อคิดชวนคิด: การแก้ปัญหาแบบนอกกรอบ

ตอนที่ 8 นี้แสดงให้เห็นว่า การแก้ปัญหาหรือการแสดงออกถึงความเข้าใจ ไม่จำเป็นต้องเป็นไปตามรูปแบบที่คาดหวังเสมอไป คำตอบ “กระดาษเปล่า” ของหลิวหลิงท้าทายความคิดที่ว่า ปัญหาซับซ้อนต้องใช้คำอธิบายที่ซับซ้อนเสมอไป แต่เธอกลับเลือกที่จะสื่อสารถึงแก่นแท้ของ “วิถีแห่งกษัตริย์” ซึ่งคือความเปิดกว้าง ไม่ยึดติด และพร้อมรองรับทุกสิ่ง ดุจดังกระดาษขาวที่ยังไม่ได้เขียนอะไรลงไป

ข้อคิดที่ได้คือ:

1. ความกล้าที่จะแตกต่าง: การนำเสนอแนวคิดที่แปลกใหม่ แม้จะเสี่ยง แต่ก็อาจนำไปสู่ผลลัพธ์ที่น่าทึ่งได้
2. มองให้ลึกถึงแก่นแท้: บางครั้งการเข้าใจหลักการพื้นฐานสำคัญกว่าการท่องจำหรือทำตามแบบแผนที่กำหนดไว้
3. การสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ: ไม่จำเป็นต้องใช้คำพูดมากมายเสมอไป การแสดงออกเชิงสัญลักษณ์ที่ทรงพลังก็สามารถสื่อความหมายที่ลึกซึ้งได้เช่นกัน

หลิวหลิงไม่ได้เพียงแค่ตอบคำถาม แต่เธอกำลังแสดงให้เห็นถึงคุณสมบัติที่แท้จริงของผู้ที่จะเป็นผู้นำในอนาคตได้อย่างน่าประทับใจ